Een warm welkom

Hola a todos ustedes

Daar zit ik dan weer, achter de computer, in een korte broek in Santa Cruz. Ik heb een goede reis gehad. In Frankfurt stond ons een lange vlucht te wachten richting San Paolo. Een man achter de incheckbalie keek ons aan alsof wij van een andere planeet afkwamen. ´Ik heb nog een vliegticket gezien met zoveel tussenstoppen´ Achja wij hebben het graag een beetje goedkoop.
Op het vliegveld in Santa Cruz kwam Julia, coördinator van de vrijwilligers ons ophalen samen met een nieuwe pater. Pater Ivan. Een erg leuke man, die wel van een geintje houdt. Julia heeft ons even kort alles uitgelegd en onze kamer gewezen. Lekker groot met 4 bedden, dus het kan zijn dat we binnenkort nog gezelschap erbij krijgen. We hebben even uitgerust, fruit gehaald op de markt en de rest van de vrijwilligers leren kennen.
Hierna moest ik toch even langs gaan bij Hogar Don Bosco. Hier zitten nu veel kinderen die ik nog ken van de Granja. Voor mij is het lastig om gezichtjes te herkennen van verweg, maar al snel genoeg kwamen er kids op mij af rennen. Aan de overkant van de straat hoorde ik even later mijn naam roepen, daar stond Miguel Lopez, een jongen waar ik altijd wel een klik mee had. Hij zag er wel wat magerder uit, maar nog altijd even lief!

De volgende dag hebben we uitgeslapen en een gesprekje met Julia gehad over de regels van het huis en wie waar gaat werken. Ik ga niet op Hogar Don Bosco werken, maar op Mano Amiga. Een project waar meiden en jongens zitten, die vaak in een kritieke toestand uit het huis gehaald worden. De kinderen zitten hier voor kortere tijd. Ik vind het zelf erg leuk dat ik hier kan gaan werken, omdat ik de vorige keer alleen met jongens gewerkt heb. Julia liet ons de nieuwe folder zien van alle projecten. Leuk detail, ik sta er ook op met de kids van de Granja!
In de middag zijn we richting Hogar Don Bosco gegaan om Padre Octavio te begroeten. Hij heeft de leiding over de projecten en bekijkt waar de vrijwilligers aan de slag kunnen. We hebben geluncht met de kinderen. Gelukkig kon ik zelf de borden opscheppen, want ze kunnen hier eten! De gebedjes; onze lieve vader en ave maria kwamen er nog prima uit...
In de avond zijn we samen met Julia naar het project Techo gegaan. Dit is de eerste fase van alles projecten. De kinderen van de straat kunnen hier terecht, wanneer ze clean zijn.
Het viel mij op dat ik al zoveel meer van het spaans kan verstaan. Gesprekken onderling van de kinderen of opvoeders. Het eerste contact is nu veel sneller gelegd.
Teruggekomen in het huis hebben we samen met 2 anderen vrijwilligers ons eerste biertje gedronken (jaja hier zijn ze niet zo van de wijn). We hebben in het huis wel een beetje last van rondlopende beestjes, of zoals zij het noemen huisdieren. Mr. Tom kwam even om het hoekje kijken. (een klein ratje) Gelukkig heeft ieder op zijn beurt corvee, zodat alles goed schoon wordt gehouden.

De volgende dag ben ik zelf richting de Granja gegaan om iedereen weer even te zien. Heel raar om daar weer naar binnen te lopen. Het heimwee gevoel kwam wel even naar boven. Al snel kwam ik Doña Mercedes tegen. Een vrouw die als een moeder voor de kinderen is. Ze wist niet dat ik kwam, dus dat was een leuke verassing. Een aantal kinderen liepen nog rond van mijn tijd op de Granja. Deze kinderen waren weggelopen en mogen het nu nog eens proberen. Altijd goed om te zien natuurlijk. Ik heb nog even gezellig gekletst met twee opvoeders en afgesproken om binnenkort even een feestje te plannen.
In de avond was er een welkomstfeestje voor de nieuwe kinderen op het project Barrio Juvenil. De eindfase van alle projecten. Hier komen kinderen vanaf 14 jaar tot hun 26e. De hoofdgedachte van dit project is dat ze leren om op eigen benen te staan. Ze mogen hier alleen blijven als ze overdag werken en in de avond studeren. Van het geld wat ze verdienen moeten ze huur betalen en hun eigen kleren kopen.
We hadden eerst met z´n allen een mis. Ik was met Padre Ivan meegereden naar het project. Hij had een klein koffertje bij zich. Een koffertje wat normaal gesproken gebruikt wordt voor zakenlui. Iedereen keek hem aan, wat ga jij met dat koffertje doen. Bleek dat hier zijn spullen inzaten voor de mis. Erg lachwekkend, de hosties in een vakje, de bekers voor de wijn etc. Het was voor de kinderen wel een gezellige mis. Een pater die veel humor gebruikt om aan te sluiten bij de denkwijze van de kinderen. Hij had zijn miskleding aan en vroeg aan de kinderen: ´en hoe staat mijn superman outfit´
Hierna hebben we gegeten en heb ik even snel een paar foto´s geschoten met 3 kinderen, die op de Granja hebben gezeten. Leuk dat ik ze nu overal tegenkom en kan zien hoe ze het doen!

Vandaag hebben we een rustige dag gehad. Morgen is mijn eerste werkdag, ik ben erg benieuwd. Een ander project, nieuwe collega´s en kinderen die willen weten wie ik ben, wat ik kom doen en hoe lang ik blijf.
Bedankt voor alle leuke reacties en ik blijf jullie op de hoogte houden!

Saludos,

Carlijn