´Hermana Carlijn´

Liefste lezers,

Ik loop nog steeds over de Granja met mijn dagelijkse rituelen, alleen horen daar nu nieuwe kids bij. We hebben 2 weken geleden afscheid genomen van de eerste groep kinderen. Dit was voor iedereen toch wel een emotioneel afscheid. De laatste middag hebben we gezellig afgeloten met spelletjes en een uitgebreide merienda. Hierna werden er door verschillende werkers en opvoeders toespraken gehouden. Iedereen had mooie woorden over het afgelopen jaar dat ze samen hadden doorgebracht. Als laatste gaf een jongen: Sergio aan dat hij ook graag nog even iets wilde zeggen. Na een aantal zinnen brak hij in tranen uit en zag ik dat iedereen, inclusief mijzelf, het moeilijk had om zijn ogen droog te houden. Het was mooi om te zien dat deze kinderen zo genoten hebben op de Granja en dat ze dankbaar zijn voor de kans die ze gekregen hebben.
In de avond bracht ik samen met opvoeder: Rosendo de chilas naar bed. Rosendo vroeg of de kinderen iets wilden zeggen over onze manier van werken. Iedereen zei om de beurt even iets over Rosendo en mij. Aangekomen bij Miguel Lopez, kreeg ik weer een momentje waarbij ik even moest slikken. Hij vertelde dat hij het erg gezellig met mij had gehad en dat ik hem goed geholpen had met Engels. Hij zei dat hij het mooi vond dat ik uit Nederland kwam om hier de kinderen te helpen.Erg positief en ontzettend leuk om te horen! De volgende dag zijn we met de micro naar Santa Cruz gereden om de kinderen af te zetten.
In de week erna gingen er steeds meer kinderen weg en waren we nog maar met een klein groepje over.We hebben deze rustige dagen benut om de Granja een beetje op te knappen. Ik heb samen met de andere opvoeders alle bedden over geschilderd en we hebben twee dagen alles grondig gepoetst.

En nu de nieuwe kids. Inmiddels ruim een week op de Granja. Weer wennen allemaal. Nieuwe namen, nieuwe karakters, nieuwe gezichtjes. Er wordt niet meer Choca (blondje) naar mij geroepen, maar hermana Carlijn. (alle opvoeders worden aangesproken met hermano/hermana) Toch is het voor mij een enorm verschil met mijn eerste dagen op de Granja. Ik had het er laatst nog over met een aantal opvoeders, hoe weinig spaans ik sprak en onwennig op een bankje zat met de kinderen om mij heen. Ik heb nu vanaf het begin de kinderen aan kunnen spreken en kunnen helpen met het wenningsproces op het project.
Er zijn nu 5 chilas (waar ik mee werk) en 5 discipulos. Het project heeft in totaal ruimte voor 20 kids. Waarschijnlijk komen er in de komende weken dus nog meer kinderen bij. Maar dit proces gaat geleidelijk, zodat wij ook de ruimte hebben om de kinderen vanaf het begin goed te kunnen sturen. De regels zijn ook weer wat aangescherpt. Zo wordt er elke ochtend weer gewerkt in de tuin en krijgen de kinderen weer studieuren om zich te kunnen voorbereiden op school. Ik ga de kinderen helpen met bijvoorbeeld wiskunde of engels. Volgende week gaan ze allemaal naar de school; maria mozzarella. Een school met strikte regels en huiswerk, zodat de kinderen meteen aan de structuur op het project wennen. Ook deze kids hebben weer allemaal hun eigen achtergrond. Een jongen: Ervin heeft bijvoorbeeld totaal geen contact meer met zijn familie. Dit wil de sociaal werkster op ons project wel weer geleidelijk gaan oppakken in de komende maanden. Ook op seksueel gebied hebben een aantal kinderen nare ervaringen opgedaan. Vandaar dat we de groep ook goed bij elkaar moeten houden en geen kinderen er ongezien vandoor kunnen gaan. Er gaan bij de chilas en bij de discipulos opvoeders slapen, die ook in de nachten een oogje in het zuil houden.

Verder zitten we nog steeds in het regenseizoen. Dat betekend dat er een uur harde regen kan vallen en dat daarna de zon gaat schijnen en het enorm warm is. Laatst hadden we dan ook flinke regenval, maar nu 2 dagen aan een stuk. De pater vertelde dat dit in 6 jaar niet meer was voorgekomen. De hele Granja stond onder water en de oudere kinderen moesten bij de dieren gaan helpen om deze in hun hokken te zetten. Gelukkig zijn er niet veel dieren overleden en zullen we tot ongeveer maart nog mogen genieten van het wisselende weer.
Afgelopen zondag hadden we weer een feest op Hogar Don Bosco in Santa Cruz. 31 januari, de sterfdag van Don Bosco. Dit werd gevierd met onzettend veel mensen. Niet alleen met alle kinderen van de Don Bosco projecten, maar ook andere kindertehuizen die uitgenodigd waren. Na een mis waren er weer verschillende optredens van groepen kinderen. Ook nu weer ontzettend mooie traditionele dansen! De middag hebben wij met de Granja in het zwembad doorgebracht. Ik liep die dag ook tegen verschillende kids aan uit de oude groep.Geweldig hoe ze jou dan even een knuffel komen geven!

Ik ga volgende week in de ochtenden en avonden werken. Wanneer de kinderen naar school gaan heb ik in de middagen tijd om aan spaans te besteden of om even naar Montero te gaan. ´Laatst ging Gerjan, mijn reismaartje even naar Montero en vroeg heb jij toevallig nog 10 bolivianos voor een taxi, want ik heb geen kleingeld meer. Ik vertelde dat ik nog wel 10 bolivianos had liggen, maar dat ik die wel even moest plakken. Dus ik mijn plakband pakken om het briefje weer te fatsoeneren. We schoten allebei wel een beetje in de lach, want hoe bizar is het dat je hier je geld eerst moet plakken voordat je het weer kunt gebruiken.´ Verder heb ik mijn vrije dag nog altijd op vrijdag en zaterdag tot 2 uur.

Sponsorgeld
Er zijn veel mensen die een bijdrage hebben geleverd aan het sponsorgeld voor de kinderen op de Granja Moglia. In totaal heb ik samen met Gerjan een bedrag van bijna 4000 euro opgehaald! In de vorige berichten hebben jullie kunnen lezen dat een heel klein bedragje daarvan is besteed voor waterspelletjes en cadeautjes voor de kids met kerst.

We hebben inmiddels met de pater gepraat over hoe we het sponsorgeld verder willen gaan besteden. Omdat dit een groot bedrag is wilden wij het wel op een juiste manier gaan besteden. Het grootste deel van ons geld gaan we steken in een bouwproject, waar de pater in mei mee gaat beginnen. Het is belangrijk dat de Granja niet verouderd en een project blijft waar de kinderen kunnen blijven komen.
De verbouwing zal bestaan uit het maken van een klein hospitaaltje, waar de kinderen terecht kunnen als ze ziek zijn. Deze ruimte ligt gescheiden van de rest van de jongeren, zodat ze bij infecties afgezonderd kunnen liggen. De kamer van de pater ligt ernaast, zodat er altijd iemand in de buurt is, wanneer er problemen ontstaan.
Verder wordt er een ruimte gebouwd waar de jongeren dagelijkse ondersteuning krijgen voor school. Ook worden er nieuwe materialen aangeschaft, zodat er genoeg boeken zijn voor alle kinderen. Nu worden er vaak koppieën gemaakt voor de kinderen.

Verder gaat een ander deel van ons geld naar kleren voor de nieuwe groep kinderen. Deze kinderen kwamen hier aan met allemaal maar een paar stukken kleding en dan vaak ook nog met gaten en vlekken. Er worden nieuwe schooluniformen gekocht en we gaan naar de markt om korte broeken te kopen. Zijn er nog andere ontwikkelingen dan houd ik jullie natuurlijk op de hoogte!

Ik wil als laatste iedereen bedanken voor alle leuke berichtjes die ik elke keer ontvang. Het is erg leuk om te horen dat veel mensen mij volgen hier! Ik geniet nog steeds van alles hier en ik kijk erna uit om mijn vader weer te zien, die hier 17 februari gaat arriveren voor een aantal daagjes.
Dit was het weer voor nu, heel veel groetjes uit Bolivia en ik zal een aantal zonnestraaltjes jullie kant op sturen!

Besos Carlijn