Het nieuwe jaar in!

Buenas Tardes!

Voor alsnog iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst! Dit verhaal heeft een beetje op zich laten wachten door alle drukte rondom de feestdagen. Maar ik heb inmiddels weer genoeg om over te praten!

Ik vertelde de vorige keer dat ik op kamp ging met de kids. Ik ben samen met een andere trabajadora, Sonia naar het kamp: San Carlos geweest. Dit plaatsje lag ongeveer 1,5 uur van Montero af. Samen met 5 chilas en 25 andere kinderen van Hogar Don Bosco kwamen we naar een hobbelige rid aan. Bij aankomst moest ik wel een keertje slikken, toen ik zag hoe verzorgd alles eruit zag (niet dus). Je kent ze wel van die Franse toiletten langs de snelweg en douches die al een tijdje niet meer gepoetst waren. Het was dan ook een goed idee om eerst met zn allen alles te poetsen. Ik lag samen met de kinderen en Sonia op één slaapzaal. Leuk om in de ochtend rond een uurtje of 5 gewekt te worden met de vraag; mag ik wat wc papier? Aan de andere kant ook gezellig om bijvoorbeeld samen met de kids voor het slapen te dansen op de bedden.
Ook op dit kamp hadden de kinderen een vaste dagindeling, die begon met een gebedje en de vaste taakjes. Ik had 4 kinderen onder mijn hoede, die ik met activiteiten en andere taakjes moest begeleiden. (Juan Jose, Jose Maria, Carlos en Miguel)
De activiteiten op het kamp bestonden onder andere uit: wandeling naar het dorp, sporten/spellen, pizza´s en brood maken, insecten zoeken, naar een melkfabriek om 4 uur in de nacht etc.
Het was een leuke manier om de kinderen nog beter te leren kennen en ook kennis te maken met de kinderen van Don Bosco. Het kan zijn dat enkele van deze kinderen binnenkort naar de Granja komen. De kids van nu gaan eind deze maand naar andere projecten en we dan krijgen we een hele nieuwe groep.
De laatste dagen van het kamp was ik alleen met een aantal andere vrijwilligers. De vaste trabajadores moesten voor de verkiezingen stemmen. We moesten allemaal even een tandje bijzetten, maar gelukkig is alles goed gegaan.

Naar dit kamp heb ik een week vrij gehad. Ik heb deze dagen vooral in Santa Cruz doorgebracht en uitgerust. Samen met de andere vrijwilligers heb ik lekker uitgegeten en de stad iets meer verkend. Op de zondag erna ben ik samen met Gerjan teruggegaan naar de Granja, voor de eeste communie van de kids. Spannend voor de kids, ook omdat veel familieleden langs kwamen. Padre Henk deed samen met Padre Octavio (uit Santa Cruz) de mis. Met de voorbereidingen voor de communie waren de kids nog aan het dollen met de hosties, terwijl hun gezichtjes nu heel serieus stonden. Na de communie hebben we met alle familieleden gegeten en gedronken. Veel van de kinderen zijn hierna een week op vakantie naar huis gegaan. Enkele kinderen konden niet naar huis en zijn terug naar kamp gegaan. Bleek dat ik na deze dag weer een weekje vakantie had, omdat er niemand op de Granja was.
Gerjan en ik besloten om een dagje naar een andere plaats te gaan. We zijn met een taxi van 4 uur (40 bolivianos = 4 euro) richting het plaatsje: Concepcion gegaan. Een plaatsje dat bekend staat om zijn Jesuit Missions. Een erg stil en rustig dorpje met straten die bestaan uit zand. Je hebt een centraal plein met een kerk en een aantal kleine winkeltjes, maar allemaal erg basic. Het was heel anders dan ik mij had voorgesteld, maar wel mooi. We zijn in de middag richting een meertje gelopen. Onderweg kwamen we een truck tegen waar we achterop mochten springen, want het was nog wel een stukje lopen. Erg gastvrij de mensen hier! Helaas werd ik de volgende dag ziek en zijn we teruggegaan met een taxi. Ik heb hier wel al wat kwaaltjes gehad, maar gelukkig hebben we een goede dokter in de buurt, waar ik altijd terecht kan.

De kids kwamen allemaal terug in de dagen voor kerst. Het was mijn eerste kerst zonder mijn familie. De kerst werd hier vooral gevierd op kerstavond. We zijn samen met de kinderen naar de mis geweest en hebben hierna gegeten aan een lange tafel met niet te vergeten rijst en een lekker stukje vlees. Dona Mercedes, de vrouw die met Padre Henk alles regeld op het project, gaf in het gebedje voor het eten ook nog even aan dat mijn en gerjan zijn familie ook ver weg waren. Was wel mooi dat ze hier dacht!
Na het eten hebben we de kinderen cadeaus gegeven. Van het project kregen de kinderen ieder een broek, trui en schoenen. Gerjan en ik hadden voor alle kids een rugzak gekocht met hierin kleine spulletjes, zoals een kam, boekje, armbandje, vuurwerk etc. Dit hebben we van het sponsorgeld gedaan, om de kinderen toch een beetje een kerstgevoel te geven zonder familie.
De volgende dag zijn we met de Granja richting Santa Cruz gegaan om samen met de andere kinderen van Don Bosco kerst te vieren, dit niet zoals in Nederland in de sneeuw, maar in het zwembad! Een beetje vreemd was het wel, kerstversiering met 30 graden. De dag erna was er weinig kerst meer, al hangt de kerstversiering er nu nog steeds!

Na kerst is mijn broer aangekomen met zijn vriendin. Heerlijk om weer even met familie te kunnen bijkletsen. Het was jammer dat de bagage niet aan was gekomen en dat we een aantal keren in de nacht terug moesten naar het vliegveld om te kijken of de bagage er was, maja we zullen maar zeggen dat is Bolivia, alles rustig aan.
Ze zijn eerst een dagje op het project komen kijken. De kinderen vonden het wel leuk, nog twee blanken mensen om zich heen. We zijn in Montero even naar de markt geweest en hebben in de avond pannenkoeken gebakken voor iedereen. Ik geloof dat mijn broer 60 pannenkoeken heeft gebakken! Met een lading stroop en suiker vonden de kids het heerlijk...
Ons plan was om hierna naar park Ambóro te gaan, de jugle in. Helaas was er te veel regen gevallen en konden we de rivier niet oversteken. Dit is wel het risico als je een toer wilt maken in het regenseizoen. We hebben nog een korte wandeling gemaakt in de stromende regen en zijn toen toch maar terug gegaan naar Santa Cruz.
Op 31 december hebben we samen nog nieuwjaar gevierd. Terwijl wij ons klaar waren aan het maken voor het eten en de avond, stond iedereen in Nederland al te knallen met de champagneflessen. Ook wij hebben lekker champagne gedronken en gedanst op de swingende boliviaanse muziek. De volgende dag zijn mijn broer en zijn vriendin met de trein richting Brazilië vertrokken.

Op het project gaat het nu goed. De kinderen zijn een beetje onrustig naar mijn idee, omdat ze over een dikke week al vertrekken. Het is jammer om van deze kids afscheid te moeten nemen, maar aan de andere kant vind ik het ook leuk om met een nieuwe groep aan de slag te gaan, ook omdat mijn spaans steeds meer verbeterd. Mijn broer vond dat ik mij goed kon redden in dit leventje! De tijd vliegt steeds meer voorbij en ik wil binnenkort met Gerjan en Padre Henk gaan beslissen hoe we het sponsorgeld verder gaan besteden. Omdat deze kinderen al veel nieuwe kleren hebben gekregen, willen we wachten tot de volgende groep komt, die het een en ander nodig zal hebben. Ik hou jullie op de hoogte!
Nou dit was het weer voor nu. Ik zet snel nieuwe foto´s van mijn belevenissen op de site, die passen bij dit verhaal.

Chau Chau y un ambrazo de Carlijn