Don Bosco in het land

Beste luitjes,

De nieuwe kids vallen mij heel erg mee. Bij de vorige groep zaten een aantal kinderen die niet te houden waren. Gillen, vechten, niks willen. Deze kinderen hebben wel hun buien, maar luisteren aardig. We hebben met z'n allen een goede start gemaakt. Al was deze afgelopen week, toch wel een zware week. Een jongen: Rene, kwam naar een normale schooldag niet terug. We hebben de andere projecten gebeld en ook zijn familie, maar hij was nergens te bekennen. Blijkbaar was het voor hem allemaal te veel en besloot hij om terug te gaan naar de straat. Bij een andere jongen: Orlando, kwamen we erachter dat hij niet 15 jaar was, maar bijna 18 jaar. Hij kon zijn draai niet vinden tussen de andere jongeren, die toch een stuk jonger zijn. In goed overleg is hij naar zijn kennissen gegaan en gaat misschien naar een ander project van Don Bosco. Als laatste stond gisteren een andere jongere op het punt om te vertrekken. Ik had die morgen een incident met hem gehad, omdat hij niet goed wilde douchen en dus niet de eetzaal in mocht. Na het eten wilde ik met hem gaan praten, maar hij wilde niks meer op dat moment. Hij ging in de micro (busje van Granja) zitten en begon te vechten met een andere jongeren. Hij was niet meer om te houden en ging in tranen zijn spullen uit zijn kastje pakken. De pater vertelde dat hij vrij was om te gaan en dat het project geen gesloten huis is. Met zijn rugzak in gepakt, stond hij gelukkig nog open voor een gesprek met onze coordinator en besloot hij om toch te blijven. Achteraf was hij volgens de pater bang om naar school te gaan, omdat hij van andere kinderen geld gestolen had. Het is toch bizar hoe alles in een week totaal kan veranderen.

Een speciale gebeurtenis deze week, want Don Bosco kwam aan in Bolivia. Don Bosco is de man die begonnen is om straatkinderen op te vangen. Hij is al enige tijd overleden, maar de projecten van Don Bosco zijn nog te vinden in alle landen over de hele wereld. Hij komt voorbij alle projecten van Don Bosco. Hij zou zondag aankomen op schiphol, waar wij met alle kinderen heen zouden gaan om hem te verwelkomen. Ook de andere projecten van Santa Cruz zouden naar het vliegveld komen. Helaas bleek dat de vlucht vertraging had en hij pas in de avond aan zou komen. Een heleboel mensen die dus voor niks naar het vliegveld waren gekomen. Wij werden nog even gefilmd voor de televisie en zijn naar een kort bezoekje aan het vliegveld terug gegaan naar de Granja.
Twee dagen erna was het dan wel zover. Ik ben met Gerjan en de pater naar een school vlakbij de Granja gegaan om Don Bosco te bewonderen. Heel appart allemaal. Hij is voor heel veel mensen een heel belangrijk persoon. Hij lag opgebaard in mooie kleding en kwam in een glazen kist aan, zodat iedereen hem kon bewonderen. Ik moest toch ook wel even een aantal fotos schieten van deze beroemde man. Hierna zijn we met de kinderen naar de kerk gegaan, waar hij na een processie aankwam. De kinderen vonden het allemaal wel spannend en stonden allemaal te zwaaien met hun vlaggetjes. Nadat we het lied van Don Bosco hadden gezongen zijn we weer terug gegaan naar de Granja, omdat het al aardig laat was en we nog moesten avondeten.

Verder hebben we gister nog de verjaardag van Padre Octavio gevierd op de Granja. Padre Octavio heeft de leiding over alle projecten van Don Bosco in Santa Cruz en omgeving. Hij is ook een belangrijk persoon voor vele mensen hier. Zijn verjaardag werd dus groots gevierd in Santa Cruz, maar ook bij ons op de Granja. Met de kinderen hadden we een aantal dansjes voorbereid en kaarten met geschreven boodschappen gemaakt. Er werd speciaal voor de lunch een dier van de Granja geslacht. We kregen rijst (standaard) een salade en een groot stuk vlees te eten. Voor de kinderen was dit natuurlijk wel een feest.
In de avond was er nog een hoop vlees over en kregen we nogmaals een groot stuk vlees met rijst. Gerjan en ik zaten naast elkaar met het avondeten. Na een tijdje keken we elkaar aan, nee dit gaan we niet opkrijgen. Het is dan de kunst om het eten weg te smokkelen. Want de kinderen moeten altijd hun bord helemaal leegeten. Normaal gesproken lukt dat mij ook wel aardig, maar was het toch een beetje te veel van het goede.

Om even terug te komen op het eten. Het eten hier in Bolivia is heel eentonig. Rijst, aardappelen, rijst, aardappelen, heel klein beetje groente. In nederland ben ik normaal gesproken gewend om redelijk veel groente te eten. Mijn vitamines moet ik hier dus voornamelijk hebben van het fruit. Nu klaagt de pater hier ook wel vaker over en had hij voor de kokkin de schijf van 5 uitgeprint en uitgelegd. Het was wel een leuk gezicht, want de kokkin had geen idee dat in rijst, aardappelen en macaroni dezelfde voedingswaarden zitten. Diezelfde dag ging ze er meteen mee aan de slag en was het eten iets meer in verhouding. Nu maar hopen dat ze dit volhoud en niet terugvalt in haar oude gewoontes!

Als laatste is mijn vader hier een week geleden op bezoek geweest. Hij vond het erg leuk om het project te bezoeken, waar ik elke dag werk. Verder zijn we in Santa Cruz twee andere projecten gaan bekijken en zijn we de volgende dag twee dagen naar Sucre geweest. Sucre, een totaal andere stad als Santa Cruz. De temperatuur was een stuk minder benauwd en de stad voelde iets rijker aan. Er waren mooie kathedralen en kerken, die allemaal wit gekleurd waren. Het was voor mij ook even lekker om er een aantal daagjes tussen uit te gaan en natuurlijk weer lekker bij te kletsen met m'n vader!

Dit was het voor nu. Jammer genoeg nog maar 2 maandjes te gaan, want het bevalt me hier erg goed!

Aan iedereen de groetjes,

Carlijn