Tranquilo..

Beste luitjes,

Tranquilo, tranquilo is toch wel het eerste woord wat ik mij eigen heb gemaakt in Bolivia. In de 3 weken dat ik hier zit, krijg ik ook steeds meer door hoe je moet leven, vooral rustig!
Voor mijn gevoel zit ik hier al veel langer dan 3 weken. Ik ben vrij snel gewend op het project en dat heeft waarschijnlijk te maken met de goede structuur, die de kids hebben.
Ik werk nu met de kleintjes en dat vind ik wel prettig, want de ouderen hebben erg te neiging om te veel aan mij te hangen.

Hoe ziet een standaard dag er hier uit:

Om half 7 staan de jongens op, wat soms moeizaam gaat. Hierna starten ze allemaal met hun taakjes (wc´s, tuin, keuken, kamer etc)
Om 07;50 is er een korte mis, die voor de helft bestaat uit het weesgegroetje ave maria! (wat ik inmiddels ook al vanbuiten kan) Hierna ontbijten we met broodjes. Koffie, chocomel of thee met heeel veeel suiker. Iets waar de Bolivianen dol op zijn.
Na het ontbijt gaan de kinderen een uurtje studeren. Hierna in de tuin werken, hun kleren wassen of zoals vandaag een filmpje kijken omdat het regent. Na een snelle douche en een uitgebreide maaltijd (soep en een tweede gang) gaan de kids richting school.
Van 1 tot 6 heb ik dus de afgelopen tijd vrij gehad. De komende tijd hebben de jongeren hier zomervakantie, dus dan gaan we in de middagen activiteiten doen.
In de avonden mogen de kinderen een uurtje sporten en na diezelfde snelle douche hebben we het avondeten. Na het eten, is er een studieuur, waarbij de andere begeleiders soms gezellig gaan knutselen en de kinderen lopen te rotzooien. Ik probeer de kids in dit studieuur een beetje engels bij de brengen en te helpen met bijv. wiskunde.
Na het studieuur gaan de kinderen naar bed. De kleinste bij mij in de groep; wilder, moet ik wat vaker aansporen om op te schieten, want die doet alles op zn gemakje. Maar ja wat wil je, hij is ook nog maar 8 jaar oud..
Ik duik vaak zelf ook snel het bed in, omdat ik elke dag toch om half 7 mn bed uit moet.

Op de dagen woensdag/donderdag of donderdag/vrijdag heb ik mijn vrije dag. Op deze dagen ga ik richting de stad Santa Cruz om even tot rust ;-) te komen. In Santa Cruz zitten de andere projecten van Don Bosco en daar is tevens een vrijwilligershuis, waar ik kan verblijven.(met duitsers,spanjaarden, italianen etc. die op de andere projecten werken)
Even een kort overzichtje van de projecten die ik laatst bezocht heb:
- El Techo & patio DB.
Deze projecten geven de allereerst zorg aan de kinderen. Hier kunnen de kinderen terecht wanneer ze net van de straat afkomen. Een voorwaarde is wel dat ze clean zijn en niet met grote ogen voor de deur staan. Er zijn hier maatschappelijk werksters en psychologen aanwezig om de kinderen te ondersteunen. Op deze projecten krijgen ze eten, kleding en genoeg liefde, in de hoop dat ze van de straat af blijven. Gaat dit goed dan komt een gedeelte van de kinderen naar ons project toe.
- Mano Amigo.
Een project voor kinderen die niet meer thuis kunnen blijven omdat ze mishandeld, misbruikt, verwaarloosd of om andere reden het huis uit moeten. Hier zitten ook meisjes. Op dit project kon ik meteen merken dat de kinderen nog aanhankelijker waren dan op ons project.
- Hogar DB.
Op dit project zitten ruim 200 kinderen. Op dit project ligt ook een school waar de kinderen heen gaan. Vanuit ons project de Granja gaan vaak kinderen naar Hogar DB. om vanuit daar weer te kijken hoe ze hun leven verder kunnen invullen.

Het valt mij op dat alle projecten goed onderhouden zijn en dat er veel energie wordt gestoken in het verbeteren van de levensbehoeften van de kids.
Op de Granja gaat het verder dus goed. Het spaans vordert beetje bij beetje en de kinderen wennen ook steeds meer aan mij. Soms ontstaan er weleens wat incidentjes, maar over het algemeen, werk ik prima met de kleintjes. De groten zijn iets moeilijker te handhaven, omdat deze ook ongeduldiger zijn op taalgebied.
We hebben inmiddels al twee uitstapjes gehad naar een melk en cementfabriek.
Verder hebben we een middagje op het kerkhof doorgebracht op de dag van de doden.Ontzettend veel mensen komen bij elkaar om de doden te herdenken. Maar niet op een trieste manier zoals in Ned. maar met bier, muziek en eten. De graven zijn kleurrijk versierd en de kinderen gaan alle graven langs om gebedjes op te zeggen in ruil voor brood (waar wij op het project nog 3 dagen van gegeten hebben) Een leuke ervaring om mee te maken!

Ik ben blij dat ik de stap heb genomen om hier 7 maanden, dit soort leuke ervaringen op te doen en de kinderen een steuntje in de rug te geven. Binnekort gaan we met de pater bekijken hoe we het sponsorgeld op een goede manier kunnen besteden!

Ik hoop dat jullie een beetje een indruk krijgen van het project met de fotos erbij..

Heel veel liefs van Carlijn